تجرید

به خواب ،چشم تو را ...چشم نه  ، که جام آمد

رسید ساقی و ساغر به صد سلام آمد

دو چشم ، چشم نه، نهج البلاغه را دیدم

که با بلاغت خاموش در کلام آمد

نگفت و گفت ، سکوتی فصیح جاری بود

حروف زنده شدند و کلام تام آمد

بهوش بودم از اوّل که دل به تو دادم

که زیرکان جهان را غم تو دام آمد

خدای من تویی ، آتش بگو بیفروزند

که هر که در دل آتش نرفت ، خام آمد

بر آستانۀ تو سر سپردن آزادی ست

هر آن که بندۀ قنبر نشد ، غلام آمد

وجود در عطش انکشاف کامل بود

به زیر گام تو هفت آسمان چه رام آمد

هلاک دیده شدن بود و دید و دید و چه دید؟

تو را ، تو را که به این وجد مستدام آمد

*

رسید لحظۀ تجرید و صبح نزدیک است

صدای  سر زدن تیغ از نیام آمد

رسید لحظۀ توحید و من به خون غلتید

نماز آخر من بود و با سلام آمد

به پاس این دم فرخنده ای غزل خاموش