خواهرزاده من کلاس سوم دبستان است.چند روز پبش با شوق و ذوق به سراغم آمد و
گفت:خاله!خاله!من کی 24 سالم میشه؟!(البته این خاله! خاله ای که گقتم بخشی از تفکرات
فانتزی من بود چون بچه ی مذکور در بهترین حالت اسم کوچک مرا صدا می کند!)
گفتم:15 سال دیگه!در ثانی سلام ات کو؟ما که مدرسه می رفتیم توی کتاب ها بهمون
یاد می دادن به بزرگترمون سلام کنیم!
گفت:به ما که از این چیزا یاد نمیدن!تو هم گیر نده.حالا نمیشه زودتر 24 سالم
بشه؟!
گفتم:نه .حالا حالاها مونده.
گفت:راستی تو 24 سالت شده؟!
گفتم:ای بابا نمیشه سن و سال ما رو جلوی خواننده های روزنامه قانون برملا
نکنی!حالا بگو چرا امروز گیر دادی به این 24 سال؟
گفت:آخه تو کتاب مون نوشته 24 سالگی سن خوبیه!
گفتم:کدوم کتاب تون؟!
گفت:مطالعات اجتماعی.
گفتم:حالا چرا خوبه؟!
گفت:چون آدم ها تو سن 24 سالگی باید ازدواج کنن!
گفتم:تو اصلا می دونی ازدواج یعنی چی؟
گفت:بعله که می دونم!از وقتی توی کتاب مون باهاش آشنا شدم کلی درباره ش تحقیق
کردم.ازدواج یعنی اینکه....
چیز دیگری نگفتم فقط بعد از تمام شدن صحبت های خواهر زاده ام احساس کردم که
اطلاعات بیشتری نسبت به کلیه مراحل ازدواج پیدا کردم!
هنوز عرق های صورتم از خجالت خشک نشده بود که گفت:حالا اگه 24 سالم بشه و کسی
نیاد بگیرتم چی؟!
در این لحظه موبایلش زنگ خورده با خوشحالی داخل اتاق رفت و گفت:آخ جون مهدی از
بچه های مهد کودک مونه.از وقتی این درس"من بزرگتر شده ام" رو خونده هر
روز زنگ می زنه و میگه:« وقتی 24 ساله مون شد باید چه کارهایی بکنیم!»حالا بین
خودمون بمونه ها به جز مهدی ،کیارش ،پدرام ،سعید ، اشکان و سامان هم میگن که خیلی
دوست دارن زودتر 24 ساله شون بشه!
منتشر شده در روزنامه قانون
چهارشنبه ۱۷ مهر1392