به شهره عزیز

لبخندش را به نوبهاران داده
احساسش را به ابر و باران داده
 در خلسه شب رها شده دوست من
آنگونه که گفته می شود جان داده

بعضی از آدم ها منحصر به فرد اند.
 راضی به رضای خدایند.
 عقلشان را بیش از احساسشان به کار می گیرند. و تقدیر را می پذیرند.
 با فراق عزیزانشان کنار می آیند بدون این که بیتابی شان اطرافیان را کلافه کند.
  مثلا مادر شهره. در مراسم ختم دختر جوانش آن قدر آرام و متین بود که وجودش به همه تسلی می داد.