این مطلب در تاریخ شنبه, 04 آبان,1392 در وبلاگ عبدالرحیم سعیدی راد ، منتشر و از طریق فیدخوان به طور خودکار در این صفحه بازنشر شده است.
۱ این صخره ای که قلبش از سنگ است هرگز نمی فهمد دریا دلش تنگ است.
۲ با عطسه مرگ بیدار شده ام بدنم بوی ریحان گرفته است.
۳ باز پروانه برای گل خواند: شعری از قصه تنهایی آدم ها را
۲ عمر شب کوتاه است دولت صبح و سحر در راه است.
نظرات