چند شعر کوتاه: چند ساعت شبیه باران

نه دریا، نه باران
ترا ـ هرچه هستی ـ
شبیه خودت دوست دارم.
::

به هوای تو نفس می‌کشم و
بوسه، اکسیژنم است
تو اگر لب نگشایی...
                         تو اگر...
::

بیا در کنار خودت
               احتمالِ مرا بیشتر کن
خدا را
بیا بیشتر باش!
::

بین من و تو
باید عدالت حکمفرما باشد ای یار
گاهی تو در آغوش من باش
گاهی مرا مهمان آغوش خودت کن!
::

خدا، باران پاییز است
خدا، عشق است
خدا، از عشق لبریز است.

امان از بی‌خدایی‌ها!
::

ازین شعله بودن چه حاصل؟
که هر روز
فرو می‌رود شمع در خود.
::

به دست آوردنت
              پایانِ رفتن نیست
                              آغاز است
و تعبیری که من از عشق دارم
                              یک در  ِ باز است.
::

و عشق
چیزی بجز یادآوری نیست.
::

در ملاقات تنهایی من
واژه‌ها را در آور
با همان اولین پلک
شرجی روح من قابل وصف شاید نباشد
در سکوت نگاهم
شک ندارم که حل می‌شود استوا هم.
::

باران
گره‌گشاست
وقتی تمام پنجره‌ها اخم کرده‌اند.
::

در که وا می‌کنی
تندتر می‌زند نبض باران.
::

به تو ربط دارد همه چیز
و دلتنگی من.
::

تو باران محضی
من از دوست می‌دارمت
                                ناگزیرم.
::

چند ساعت شبیه بارانم
چند ساعت شبیه قاب عکس
پشت این پلک‌ها،    هزار آهو
دست و پا می‌زنند   بگریزند.