دقیقه های دوری

تویی بهونه ی قشنگ گریه های من

نبودنت هجوم بُغضه تو صدای من

منم فقط یه عاشق از میون عاشقات

دخیل بستم این دلُ به حسرت نگات

دلم لبالب از ترنـــّـــم اذانــــــته

مسافر سه شنبه های جمکرانته

به صحن قدسی ِ نگاه آشنات قسم

فقط تو آسمونمی به خاک پات قسم

همیشه آرزومه دیدن ِ بهار تو

نذار بمیرم آخرش از انتظار تو

چقدر روزوشب بخاطرت دعا کنم؟

چقدر تو قنــــــوتم اسمتُ صدا کنم؟

چقدر بشمرم دقیقه های دوریُ؟

نخواه بیشتر از تحمّلم صبوریُ

اگرچه غصه هام زیاد وطاقتم کمه

برام همین امیدِ دیدن تو مرهمه

یگانه منجی بشر! امام مهربون!

دل اسیر این حقیرُ ازخودت بدون

تورو به عشق پاک سینه های بیقرار

بیا و تا همیشه پا ، رو چشم من بذار