من کيستم مگر ، که بگويم تو کيستي
بسيار از تو گفته ام اما تو نيستي
من هرچه گريه مي کنم آدم نمي شوم
اي کاش تو، به حال دلم مي گريستي
ديگر چگونه روي دو پايم بايستم
وقتي به نيزه تکيه زدي تا بايستي
اي هرچه آب در به در ِ خاک ِ پاي تو
در اين زمين خشک به دنبال چيستي ؟
بايد بميرم از غم اين زندگاني ام
وقتي که جز براي شهادت نزيستي
محرم الحرام 1435 هجري قمري