آيا چقدر مي شود آقا بود؟

بسم رب الحسين عليه السلام

مي آمد و به دست نفس گيرش

يك دشنه در هواي بريدن بود

چشمش ميان كاسه ي خون مي گشت

مي ديد و در هواي نديدن بود

-

بد مست، نعره مي زد و مي آمد

كفري كه پينه داشت به پيشاني

رذلي كه مُرده بود و نمي دانست

كفري در اتهام مسلماني

-

آمد، رسيد، چكمه ي نحسش را ...

نه من نمي توانم آقاجان

چشمان خسته ي تو ولي خنديد

حتي به روي كافر بي ايمان

-

گفتي بيا كه بگذرم از كفرت

برگرد و مثل مرد، مسلمان باش

من نور محضم و دل من درياست

اينسان نمان، به اذن من انسان باش

-

هرچند او جهنم خود را خواست

مي خواستي بهشتي تان باشد

آيا بجز حسين كه قادر بود

فكر نجات دشمن جان باشد

-

آيا چقدر مي شود آقا بود؟

آيا چقدر مي شود انسان بود

اي كشتي نجات نمي فهمم!

يعني گذشت اينهمه آسان بود؟

-

آري گذشتن اينهمه آسان است

وقتي كه نور، نور هدي باشد

نوميد از فروغ هدايت نيست

تا فكرو ذكر مرد، خدا باشد

-

آه اي امام، نيزه ي معروفت

وقتي به قلب منكر شمر آمد

يعني كه امتحان دلي سنگي

حتي ميان معركه مي ارزد

-

آه اي خلاصه ي همه خوبيها

وقتي نظر به دشمن دين داري

ما را كه خانه زاد شما هستيم

كي مي شود رهاشده بگذاري

-

چشمت هنوز تشنه ي هر گمراه

دستت هميشه منتظر ياري است

شرمنده هميشگي ات شاعر

درچشم شعر، حسرت بيداري است

یاحسین بن علی