ازخود برآمدی و به
خود پا گذاشتی
داغی بزرگ بردل دنیا
گذاشتی
دنیا تورا به خویش
فراخواندو تا ابد
اورا به خواب خوش،به
عطش واگذاشتی
ازمکه بازگشتی و تا
کربلای حج
درهرقدم به کعبه، دری
وا گذاشتی
با کهکشان عشق به
میقات آمدی
آیینه ای از آن به
تماشاگذاشتی
ازاهل بیت، باغ گلی را
سبد سبد
بررمل های تفته
صحراگذاشتی
تاریخ را که تشنه یک
جرعه عشق بود
ناگاه دربرابر
دریاگذاشتی
رفتی و مشعلی زحقیقت
به بام دهر
روشن به نام حضرت
زهرا گذاشتی