+ بخوانید مریما پیله ور را در اینجا 4دی 92
این پست ادای احترامی ست به گذشته به شیراز! به دوستان قدیمی، به حافظیه، به میدان ستاد، به پایگاه شهید دوران، به باغ انار به درخت کج باغ دلگشا!
ای اولین بهانه عمرم بهار من
ماهی سرخ سفره ی من سبزه زار من
دی را چکار با تب و تاب بهار تو
اصلا" چطور می شوی اینگونه یار من؟
اینگونه که ازاین همه غم رنج می کشم
وقتی ترک ترک شده قلب انار من
شاید تویی همان که ازاین جاده می رسد
آن شاهزاده ای که برای فرار من-
از روز های سبز بهارش گذشته تا
یک عمر را سیاه کند در کنار من
کافی ست اینکه در رگ تو عشق می طپد
کافی ست اینکه بوده دلت بی قرار من
تنها بیا و حال من خسته را بپرس
گاهی به قدر فاتحه ای بر مزار من!
شهریور 92-ساجده جبارپور-رشت
پ.ن: با احترام به غزلی از آقای امید نقوی.
و لینک یک خبر از سایت اداره عزیزgilanpl