ثم اخبرا الحسنین علیهماالسلام علیّاً علیه السلام و هو فی المسجد فغشی علیه حتی رشّ علیه الماء ثم افاقه فحملهما حتی ادخلهما بیت فاطمة و عند رأسها اسماء تبکی ...

شاید زبان حال امیرالمومنین (ع):

حرف سخت است بیاید به زبان من و تو

اشک گل کرده به جای سخنان من و تو

رازِ افتادن تو ، رمز زمین خوردن من

رمز و رازی است در این کوچه میان من و تو

پر زدی، سوختی و آب شدم ... این دنیا

شمع و پروانه ندیده است بسان من و تو

می روی محرم من! چاه فقط می فهمد

چه کشیدیم از این جور زمانه من و تو

ظلمت شهر مرا کشت زمانی که زدیم

حرف غسل و کفن و دفن شبانه من و تو

در و دیوار از آه دلمان می سوزند

همه ی خانه شده مرثیه خوان من و تو

کنج خانه همه با گریه دعا می خوانند

دختران من و تو با پسران من و تو

زینبت چادر خاکی تو را بالا برد

و خدا را قسمش داد به جان من و تو ...

::

خانه از عطر نفس هات هنوز آکنده است

کاش می شد بنشینیم به خانه من و تو

::

پ.ن: خودم نقدهایی به این شعر دارم، اما نمی خواستم برای فاطمیه دست خالی باشم ...