سربلندی

لب های خشک و چشم های تر نمی خواهد

فهمیدنت چیزی به جز باور نمی خواهد

ما عاشقان این روضه را از حفظ می خوانیم

حرف دل است این حرف ها، دفتر نمی خواهد

ای خطبه خوان امشب بیا یک پله پایین تر

این خطبه تا غرّا شود منبر نمی خواهد

باید بماند بی نصیب از کام تو دریا

این تشنگی آبی به جز کوثر نمی خواهد

جوجه کبوترهای ما شش ماهه می میرند

پرپر شدن در پای عشقت پر نمی خواهد

بیهوده می کوشی که برگردانی اش زین راه

عشق از شهادت ذره ای کمتر نمی خواهد

این خطبه خوانی ها که زینب می کند در شام

درد دل عشق است، گوش کر نمی خواهد

با خون نوشته است این عزا در سینه ی دوران

مَقتل نویسان را بگو جوهر نمی خواهد

مربع

پرسیدم از نام بلندت، نیزه پاسخ داد

آدم برای سربلندی سر نمی خواهد