عشق من!

۲۴ دی ۱۳۹۲ | ۵۰۲ | ۰

این مطلب در تاریخ ﺳﻪشنبه, ۲۴ دی,۱۳۹۲ در وبلاگ سیدعلیرضا جعفری ، منتشر و از طریق فیدخوان به طور خودکار در این صفحه بازنشر شده است.


تنهایی آدم های تنها شبیه هم نیست

و آدم های تنها شبیه هم نیستند.



عشق من! عشق تو با این نرسیدن عشق است

پشت در آمدن و طعنه شنیدن عشق است


مثل یک مار بپیچی به خودت، دم نزنی
شب نخوابیدن و هی درد کشیدن عشق است


محو زیبایی یک گل شدن و با حسرت
دست خود را ببری پیش و نچیدن عشق است


گاه شیرینی و ترشی بهم آمیخته است
از انار لب تو مزه چشیدن عشق است


در خودت جمع شوی، ابر شوی، گریه کنی
پشت یک پنجره تا صبح چیکدن عشق است


هر بلایی که رسیده است به من می فهمم
همه را زیر سر چشم تو دیدن عشق است


آینه بودن و با سنگ مدارا کردن

به تماشای تو و لب نگریدن عشق است.




سلام  دوستان

از اینکه نتوانستم و نمی توانم دعوت هایتان را اجابت کنم،

معذرت می خواهم، بر من ببخشایید.




امتیاز دهید:
Article Rating | امتیاز: ۴ با ۱ رای


نظرات

تنها کاربران ثبت نام کرده مجاز به ارسال نظر می باشند.
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.

آرشیو فیدخوان

Skip Navigation Links.

نویسندگان

Skip Navigation Links.