شعر استاد مجاهدی با نام نمک نشناس ها را تقدیم می کنم.
باور گــل می کند با یـــاد شــــک نشــناس ها
حس سبزی دارم از خار و خَسَک نشناس ها
عهد با حسن خدا داده است ما را از الســــت
آن عروس بِکر و مستور بَزک نشناس هــــــا
مسلم اند، اما چه مسلم؟!حق به نا حق داده ها
وارث آل ســقــیـفه : آن فدک نشـــنــاس هـــا
حق به “عمرو” و “بَکر” دادند و نفهمیدند آه!
از طلا فرق مطلّا را ، محک نشــــــناس هـــا
حیدر کرّار بود و ، راهور و ، ذوالفــقـــــار
و شما دشمن گریزان : تاز و تَک نشـــناس ها
“شقشقیّه” راوی فریاد بغض آلـــود اوســــت
با علی آخر چه کردید ای نـــمک نشنـــاس ها
اهرمن خویید، تا “مُلک” و “ملِک” را بنده اید
بی خیال جبرییلید ای “مَــلَــک” نشنـــــاس ها
هر چه نیرنگ و فریب و خدعه ، مفت چنگ تان
ما که “سلمان” طینتیم و از کــلَــک نشناس ها
فرق طبع آفتاب و فـــطـــرت خُـــفـاش هاســـت
اختلاف “قَد نَجی” از “قَدهَــلَــک ” نشـــناس ها
سیر افلاکی مجـوی از خـــاکیــان فـــرش سیـــر
“زُهره” را تا “زَهره” خوانند این فلک نشناس ها
یاد باد آن گل که یادش شمع بزم افروز ماســـت
نیست ما را الفــتــی با شــاپــرک نــشــــنــاس ها
((پنجم دی ماه هزار و سیصد و نود و دو))
اصل شعر به دستخط استاد مجاهدی :
نمک نشناس ها