مهندس جان ! جانم دکترجان !

از این طرف می روی به ادارات و می بینی که کارمندان جوان برای خودشان دفتر و کتابی باز کرده اند و به شدت مشغول مطالعه اند .

از آن طرف می بینی که رییس ها در به در دنبال کسی می گردند که برای شان مقاله و پایان نامه بنویسد.

از آن یکی طرف متوجه می شوی که کارمندان قدیمی ، مدتی مانده به بازنشستگی شان تازه یادشان افتاده که بروند دانشجو بشوند و مدرک دانشگاهی بگیرند.

از یک طرف های دیگر می شنوی که حتی مقامات بالا ، به لطایف الحیل می کوشند که از این سو و آن سوی اقیانوس ها یک مدرک دکترایی چیزی برای خودشان سرهم کنند.

از آن طرفِ آن ورتر می بینی که بازار خرید و فروش و عرضه و تقاضای ، مقاله و پایان نامه گرم تر از تنور نانوایان است.

یعنی سرت را به هر طرف که می چرخانی ، شوق علم و شور پژوهش و شیفتگی به مدرک دانشگاهی همین طور در سراسر ادارات مان موج می زند. این کارمند به آن یکی می گوید : مهندس جان ! آن یکی به این یکی می گوید : جانم دکتر جان!

تعدادی از مدیران و کارمندان هم که مرخصی تحصیلی گرفته اند ، یا بورسیه تحصیلی دارند و یا یواشکی از سر کار جیم شده اند و رفته اند برای کسب مدرک دانشگاهی به هر طریق ممکن!

ای طنزنویس مغرض! ای قلم به دست بی انصاف ! حالا از میان این همه خبرهای خوش چطور می خواهی دستاویزی برای سیاه نمایی و سم پاشی و بلکه تشویش افکار عمومی پیدا کنی؟

مجبوری تأیید و تحسین کنی! چاره ای نداری جز به به گفتن و چهچه زدن! ناگزیری داوطلبانه اقرار کنی که فضای ادارات به نور علم روشن شده است و خورشید دانش از هر سو می درخشد.

حالا از اداره بیرون می آیی و می روی به سراغ بازار کار و اصطلاحی را می شنوی که تازگی ها رایج شده است : کم اظهاری مدرک تحصیلی !

یعنی عده ای جوان برومند که تحصیل کرده اند و کارشناس و متخصص و دکتر و مهندس شده اند، برای پیدا کردن کار، تحصیلات و تخصص و مدرک شان را پنهان می کنند و با فروتنی تمام برای اشتغال در کارهای ساده با دستمزد کم  داوطلب می شوند.

ای طنزنویس کج اندیش ! ای همیشه ناراضی ! ای دلخور حرفه ای! به جای آن که سیاه نمایی کنی و طعنه بزنی و مسخره بازی دربیاوری و بخواهی آن شوق کسب مدرک پس از اشتغال و مدیریت و حتی پیش از بازنشستگی را با این کم اظهاری مدرک تحصیلی و بی کاری جوانان تحصیل کرده مقایسه کنی و حرف های ناجور بزنی ، می توانی لبخند بزنی و لبخند بر لب ها بنشانی و بنویسی که : تواضع و افتادگی جوانان متخصص و صاحب مدرک دانشگاهی در اظهار نکردن و بلکه پنهان کردن سطح علمی خود ، الگویی اخلاقی برای مدیرانی است که جان شان به این بسته است که این به آن بگوید مهندس جان ! آن یکی به این بگوید : جانم دکتر جان! و بعد دوتایی لبخندی ملیح بزنند و به دوربین خبرنگاران نگاه کنند.