ای زخمِ کهن! دل ای دلِ همیشه خسته!
جز خنجرِ کین کسی به خسته دل نبسته
جز خوابِ وفا کسی به یاد تو نبوده
جز خارِ جفا کسی به پایت ننشسته
ای زخمِ کهن! جامۀ صد چاک مبارک
هی نو شدنِ پیرهنِ کهنه خجسته
خنیاگرِ من! رنجه مکن پنجۀ خود را
جز خاک چه برخیزد ازاین تارِ گسسته؟
آیینه میارید برایم که ندارد
شوقی به تماشای خود آیینهشکسته