به هیاهوی رود فکر کنیم
به سکوت وجود فکر کنیم
به همین لحظه ای که می آید
از نهانگاهِ بود فکر کنیم
بنشینیم زیر سایۀ خویش
به خروش شهود فکر کنیم
بگذاریم شب بیارامد
ماه تا رخ نمود فکر کنیم
مثل موجی که غرق در خویش است
با تمام وجود فکر کنیم
در هماوایی مهیب حیات
به نی و تار و عود فکر کنیم
هستی آواز دلپذیر خداست
به صدای سرود فکر کنیم
*
مثل دریا گشاده فکر کنیم
بی گره بی اراده فکر کنیم
به مسیر تکلف افتادیم
مثل آیینه ساده فکر کنیم
آسمان کاسۀ شراب آورد
چه طلوعی! به باده فکر کنیم
برکه آرام شد که می بیند
فکر را وانهاده ، فکر کنیم
در سکوت و سکونتی پویا
چون درخت ایستاده فکر کنیم
باد سرگشته ماند و رود رسید
متواضع، پیاده فکر کنیم
*
ماه آمد به یار فکر کنیم
به خدا زار زار فکر کنیم
اشک از چشمه های ربّانی ست
زیر این آبشار فکر کنیم
حزن ، پاییز روح انگیزیست
تا که بی برگ و بار فکر کنیم
شب، پریشان رازآمیزیست
تا به گیسوی یار فکر کنیم
در زبان آسمان نمی گنجد
خارج از این حصار فکر کنیم
*
به همین رودخانه فکر کنیم
به وقوع ترانه فکر کنیم
چشم ها را دمی فروبندیم
به خود ، این آشیانه، فکر کنیم
زندگی رویداد زیبایی ست
اندکی عاشقانه فکر کنیم
مثل چوپان ساده دل خوب است
به خدا
ناشیانه فکر کنیم