این روزها که موسم باران است...

این روزها که موسم باران است،ایام سوگواری انسان است

بی وقفه.. بی ملاحظه.. می سوزد،زخمی که روی سینه ی قرآن است

با گریه آب داده ام از اول،اندوه یاسهای بنفشم را

انگار از ازل غم این گلدان،بر قامت خمیده ی ایوان است

وقتی که دست شیر خدا در بند..روباه های معرکه می خندند..

دیگر مدینه شهر پیمبر نیست،آنجا برای فاطمه زندان است

زهرا ست پاره ی تن پیغمبر،هم صحبت است با خودِ جبرائیل

یعنی شما صحابه نمی دانید؟این دختر امتداد رسولان است

دلها پر از تعفن مُردار است،جمع است جمع لاشخوران،آری

افسوس آن پرنده ی غمگین که از قلبها گریخته ایمان است

*

مادر صدا زده است تو را هر بار،در کوچه در میان در و دیوار

این فاطمیّه های عزاداری در انتظار نیمه ی شعبان است

پ ن:

و هیچ کس نمی دانست

که نام آن کبوتر غمگین

که از قلبها گریخته ایمان است

"فروغ فرخزاد"