«ایّاک نَعبُدُ» به زبان درخت ها
نامت شکفته در هیجان درخت ها
نور و نسیم، نام تو را می پراکنند
آکنده است از تو تکان درخت ها
هر برگ، واژه ای شده، هر شاخه، آ یه ای
قرآن حلول کرده به جان درخت ها
خاموش و عارفانه در آفاق خود رها
ذکری عظیم در ضربان درخت ها
سُکر مدام، مشرب مستانه زیستن
جریان باده در شریان درخت ها
این گونه باش: زیر درختان، روان، زلال
در تو، حضور جاری”آن ِ” درخت ها