نشان عاشقی

تقدیم به عشق مادرم

جوان و ساکت و زیبا پرنده دختر شد

پرید و فرصت عاشق شدن میسر شد

پرید و قسمتی از آسمان به نامش شد

نشست و منتظر یک گل معطر شد

گل از تمامی گلهای باغ گل تر بود

دهان بسته اش از لفظ آسمان تر شد

پرنده خنده گل را به فال نیک گرفت

نشست و فاصله اش با بهشت کمتر شد

نشست و بال و پرش را به روی تخم گذاشت

بدون دانه و پرواز هفته ها سر شد

چه جوجه های قشنگی چه روز زیبایی

شکست تخم سفید و پرنده مادر شد

و جوجه ها که پریدند زخم تنهایی

دوباره مونس روز و شب کبوتر شد 

پرنده هیچ برای خودش نخواسته بود

نشان عاشقی اش بود اینکه مادر شد

نغمه مستشار نظامی