چرا تموم نمیشه پس؟ چرا از این کابوس لعنتی بیدار نمیشیم؟!
برام اهمیتی نداره اینکه اینجا یه روزصفحه ی شعرام بود، اینکه این دردا خیلی شخصی ان، اینکه نباید...
داغونم ، به خدا داغونم
کاش کور بودم و دردکشیدنت و نمی دیدم بابا، کاش کر می شدم و وصیت کردنت و نمی شنیدم بابایی، بابا چطور ازم میخوای رفتنت و آرزو کنم ؟! چطور میخوای تنهامون بذاری بابا ؟
تو که اینهمه نفس ات واسه بهار می رفت، تو که طاقت یه روز ندیدنشو نداشتی، حالا کجایی که جواب بیقراری هاشو بدی؟ تو که میدونی نفس اش آقاجونشه، تو که میدونی نازکش اش آقاجونشه، بابا تو رو خدا بلند شو، تورو خدا خوب شو بابا
شش شبانه روزه این خونه رنگ تو رو ندیده بابا، شش شبانه روزه هیچکی دوتا زنگ پشت هم نزده تا سراینکه کدوممون زودتر در و روت واکنیم دعوامون شه، شش شبانه روزه به پنجره آپارتمان روبرویی که نگاه می کنم سایه ات و نمی بینم که تو مغازه مشغول کار و صحبتی، شش شبانه روزه زنگ نمی زنیم بابایی بیا نهار آماده ست، شام آماده ست.شش شبانه روزه با صدای بلند نمیگی؛ مریمــــــــــی،مریمِ مــــــن، مریم ِ گلِ مـــــــــن ، شش شبانه روزه مامان ِ مهربونم،مامان ِعاشقم مدام بیمارستانه و ما هی میریم میایم، شش شبانه روزه یهو نمیگی بچه ها آماده شین تا یه ساعت دیگه بریم بیرون دور بزنیم اما اونقدر کم طاقتی که نیم ساعت نشده ماشین و روشن میکنی و...راه میافتیم!
بابا تو که مرد یه گوشه خوابیدن نبودی، تو بزرگتر از این حرفایی باباجونم ، تو قویتر از این حرفایی بابا، تو کوهی بابا، چقدر این چندروزه این حرفا رو بهت زدم، چقدر سعی کردم پیش ات اشک نریزم، چقدر خون به دل هممون کردی بابا، بلند شو دیگه چند روز دیگه روز پدره ها، بلندشو بریم بیرون جشن بگیریم برات ، بریم ساحل دریا که خیلی دوس داری و شب نشده برگردیم که سوز باد اردیبهشت گلوت و بیشتر از این داغون نکنه
بلند شو بابایی، تو رو خدا بلندشو
................................................