مزمور

ای سرور سٌکرانگیز ، ای تکامل انگور

ای طریق مهرآمیز تا مقام نورانور

می نویسمت ای عشق با شکسته نستعلیق

می نوازمت ای عشق با دف و نی و تنبور

اذن دیدن خویشی ، ای تمام درویشی

تو تجلّی تامی ، از تو ذرّه ذرّه طور

شور صور اسرافیل ، بال های جبرائیل

با تو می شود نزدیک ، هر که هر چه دورادور

رمز هر چه شطّاحی ، راز هر چه آگاهی

بانگ پیر بسطامی ، رنگ چهرۀ منصور

شور هر چه آهنگی ، ای دلیل بی رنگی

در خروش هر چنگی ، در سکوت هر ماهور

ای ندای داوودی ، اصل اصل هر بودی

در هوای تو رقصان شعله های هر مزمور

نور هاشم حداد ، شور پیر دولابی

رودخانۀ جاری در نیایش تاگور

منطق تو دیگرگون ، سالک تو غرق خون

رنج پیر کنعانی ، درد شیخ نیشابور

ای تو حشر و محشر من ، گرد آمده در من

بلخ و غزنه و تبریز ، جام و دهلی و لاهور