دو رباعی عاشورایی

دو رباعی از استاد مجاهدی را تقدیم میکنم:

دو بیتی استاد مجاهدی

می آمد و سر بزیر و شرمندهء تو                       با گریه اش آمیخته شکرخندهء تو

«حُر» بود اسیر،تا امیری می کرد

آن روز امیر شد که شد بندهء تو

——————————–

از خویش تهی شد،از تو پر شد آخر                  یک قطره نبود بیش و، دُر شد آخر

آن سر که ز شرمندگی افکند به زیر

اسباب سر افرازی «حُر» شد آخر