مرمره چهاردهم با ترجمه استاد علی گزل یوز (از کتاب «پشت کرشمه های مرمره»)
مرمره (14) پس از توفان
توفان که گذشت،
دیگر
نه از خنده ی پروانه ها خبری بود
نه از پرواز بادبادک ها.
تنها
جنازه ی چندین ترانه ی سوخته بود،
که در کنارِ پنجره های زخمی
بر خاک
فرو غلتیده
بودند.
MARMARA (14) FIRTINADAN SONRA
Geçince fırtına,
Artık
Ne kelebeklerin gülüşünden eser kaldı
Ne de uçurtmaların uçuşundan.
Sadece
Yaralı pencerelerin kenarında
Toprağın üzerinde
Yuvarlanmış olan
Birkaç yanmış şarkının cenazesi vardı.