حالا میان فوج درختان دردناک
پس کو شفای عاجل و پر پیچ و تاب تاک؟
آن تاکِ معجزی که به رسم پیمبری
از آسمان شراب ببارد به کام خاک
با دست های پر رگِ انگور مینوی
پرچم برآورد ز دل باغ چاک چاک
جام جهان نما ز دوچشمش کند طلوع
خورشید کهنه سقط شود در تن مغاک
ای انقلاب باده ی بی باک جان تو!
ای وعده ی عطش شکن از تشنگی چه باک؟
ساغر به دست میکده را دوره کرده ایم
کامی به جام ها بده ... ارواحنا فداک !