دریای سر نهاده به دامان چاه اوست
مردی که با سکوت خودش غرق گفتگوست
دیروز دست دوستی اش را فشرده اند
این دشمنان عهد شکن در لباس دوست
اینجا تمام آینه ها چشم بسته اند
روح حقیقت است که با مرگ روبه روست
تقویم پلکهای جهان را ورق زدم
دنیا هنوز بر سر دنیا به های و هوست
این شهر خالی است ز مردان روزگار
«شیر خدا و رستم دستانم آرزوست »
سر در میان چاه فرو برده آسمان
تنها گلوی چاه هم آواز درد اوست
زمستان1383