شمردم دانه دانه برف های آن زمستان را
که بشماریم روزی غنچه هایت در بهاران را
کمانم مرزهای آرزوها را نمی یابد
مگر مانند آرش تیر دل راهی کند جان را
کسی که عاشق خاک تو باشد خوب می داند
که دنیا می شناسد با خلیج فارس ،ایران را
هزاران ریشه در این خاک باقی ماند و می ماند
اگر چه باد پاییزی بیندازد درختان را
بپوشان خاک را با ابرهای آسمان رنگت
بنوشان بر کویر خشک دلها طعم ایمان را
#
لبان روزه دارم را به چشمان تو می دوزم
به شوق ربنا پر کن نگاه خشک لیوان را
اگر چه مثل شاعرهای دیگر سفره ام خالیست
به لبخند تو قاتق میکنم این لقمه نان را
نغمه مستشارنظامی