شعری از همسر عزیزم

 ندا سهراب زاده

*****

اول خدا به روي زمين درد آفريد

يك سرزمين يخ­زده­ي سرد آفريد

كم­كم نگاه روشن خود را به ماه دوخت

يك هاله بر مدار جنون، زرد آفريد

آن­گاه در ميان زمين و هوا دميد

از نور خويش يك زن و يك مرد آفريد

ابليس را به خاطر مغرور­بودنش

در كوچه­هاي شب­زده ولگرد آفريد

شش روز و شب به فكر فرو رفت، عاقبت

ما را چنان كه خواست صدا كرد، آفريد

ناسوت را به عالم لاهوت وصل كرد

پيغمبري از آينه آورد، آفريد