صورتك

خدا آميزه اي از اتفاقات شرابي بود

فضا در بازتاب نور انگور آفتابي بود

دعاها پيش ترها بيش تر رنگ اجابت داشت

زمين انگار بهتر بر مدار كاميابي بود

همين در عمر كوتاهي كه من دارم كه مي ديدم

زبان ها راستگو تر بود اگر لب ها شرابي بود

ولي يك روز اكسيري به نام صورتك آمد

از  آن پس هر مس نالايقي آدم حسابي بود

از آن پس رونق بازارها در صورتك سازي

از آن پس جاي ما هر روز دكان نقابي بود

از آن پس بوسه هاي دوستت دارم فريب  آميز

از آن پس يا حبيبي يا حبيبي ها حبابي بود

كتابي را كه در جيب بغل پنداشتي دارم

عزيزم شيشه ي تاریکی از نوع كتابي بود

نمي دانم خدايا روزگار ما چه رنگي داشت

اگر اين دين لااكراهي ما انتخابي بود

چه آمد بر سر مردم كه از هر كس كه پرسيدم

جوابم بي خوابي بي جوابي بي جوابي بود