دل که سپردم به عشق خون جگر افتاده است
دست کدام از خدا بی خبر افتاده است
راز پس پرده را از لب ساقی مپرس
غنچه اگر وا کند پرده بر افتاده است
شیخ به دردی کشان رد شد و دشنام داد
کاش که فهمیده بود با که در افتاده است
تازه شهیدا بگو خانۀ معشوقه کو
گفت همانسو که سر بیشتر افتاده است
زهرۀ منظومۀ شمسی من چشم توست
عقرب زلفت ولی در قمر افتاده است