خوشا او که تا بود اسمی نداشت

شاعر: علیرضا فولادی

۱۹ فروردین ۱۳۹۴ | ۱۶۵۲ | ۰
خوشا او که تا بود اسمی نداشت
و از بود و نابود قسمی نداشت
 
دلش قلعه ای بود جادو شده
به جز اسم اعظم طلسمی نداشت
 
دهانش پر از بوی الله بود
در آن غنچه آوای بسمی نداشت
 
چنان شعله ور تا افق پر کشید
که در سیر آن روضه جسمی نداشت
 
بدا ما که در ناممان گم شدیم
خوشا او که تا بود اسمی نداشت
امتیاز دهید:
Article Rating | امتیاز: 5 با 1 رای


نظرات

در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.