چرخان چشم خویش
چهار خاتون
بر غروب سپیده و کوثر
و ماه
استوانه ای است
که جهان را بنفش می بیند
آه
دو سنگ آسیابند
آسمان و زمین
بر تکلّم گندمی که من باشم
و سایه ام
امتداد سنگینی
که شانه های خاک را رنج می دهد
تلنگر کدامین فصل
ذوالفقار خواب را آشفته خواهد کرد؟
که آسمان و من و زمین
چرخان خواب خویش
::
آنک
نجابت یاس را
ـ شبیخون داس ها ـ
پهلو شکسته است
و باد
خمیده می گذرد
چگونه عشق
حرفی از نام کسی را به ارث نبرده است
که آسمان را
در چرخ چشم ها دارد
و زمین را
در شرم پلک ها
::
بانوی ابر و صبر
شگفت نیست که کوتاهی عمرت
بر کلاف هیجده آه
گره خورده است!
که سهمت از کتاب خدا هم
تلاوت سه آیه ی کوتاه است