کیستی ای بی گمان

کیستی ای بی گمان
علت خلق جهان

کیستی ای از ازل
تا به ابد جاودان

کیستی ای فارغ از
قید زمان و مکان

اول این ماجرا
آخر این داستان

نیستی اما عیان
هستی اما نهان

لحظه به لحظه تویی
باخبر از ناگهان

زیر و بم کائنات
عرش، کران تا کران

اهل زمین یک به یک
عالم کروبیان

پشت در خانه ات
منتظر آب و نان

ای رمضان الکریم
تشنه ی افطارتان

پیش یتیمان شهر
ای پدر مهربان

دست نوازشگرت
نرم تر از پرنیان

موقع پیکار هم
هرکه ندارد توان

دست جوانمردی ات
می دهد او را امان

چون تو کسی سربلند
نیست در این امتحان

باشد اگر دم به دم
صحبت جان در میان

کیستی ای در نبرد
شعله ی آتش فشان

آینه ی ذوالفقار
قامت رنگین کمان

قامت پیغمبران
خواب تو را سایبان

شأن قدم های تو
شانه ی پیغمبران

ای شب معراج را
شانه ی تو نردبان

خطبه ی بی نقطه ات
معجزه را ترجمان

باز «سلونی» بگو
خطبه ی دیگر بخوان

ما همه لالیم لال
پیش امیر بیان

پیش شکوه تو شعر
می دهد از کف عنان

کودک طبع مرا
بند می آید زبان

مدح تو را عاجزم
وصف تو را ناتوان

من چه بگویم چنین
من چه بگویم چنان

سینه ی خود را درید
کعبه در این آستان

هستی خود را خدا
ریخت به پایت عیان

هستی او فاطمه ست
داد به تو ارمغان

ای پدر خاک، خاک
با تو نشد مهربان

چادر زهرای تو
شاهد این داستان

آه شکست آینه
آه خدا ناگهان ـ

چشم جهان تیره شد
خورد زمین آسمان

در همه ی عمر خود
دم به دم و آن به آن

خنده به لب داشتی
بین گلو استخوان

جان به اذان می دهد
نام علی در اذان

با تو بهارم بهار
بی تو خزانم خزان