امشب ز فرط زمزمه غوغاست در تنور
حال و هوای نافله پیداست در تنور
دیگر زمین مکبّر یاران صبح نیست
امشب نماز یار فراداست در تنور
هر ندبه عاشقانه به معراج می رود
انگار شور مسجدالاقصی ست در تنور!
خاکستر است و شعله و پروانه ای که سوخت
امشب تمام عشق همین جاست در تنور
اینجا مدینه نیست ولی با هزار غم
دست دعای فاطمه بالاست در تنور!
این زاده ی خلیل که جانش به باغ سوخت
غم را چگونه باز پذیراست در تنور؟!
از اشک های تب زده طوفان به پا شده است
ای نوح! این تلاطم دریاست در تنور!
با داغ جاودانه ی تارخ آشناست
باغ شقایقی که شکوفاست در تنور
این سَر که آفتاب سرافراز عالم است
روشن ترین مفسّر فرداست در تنور
::
دیگر چرا ز واقعه باید خبر گرفت
وقتی که عمق حادثه پیداست در تنور؟!