شعرم از ناله ي عشاق غم انگيزتر است ...

فتنه ي چشم تو چندان ره بيداد گرفت
كه شكيب دل من دامن فرياد گرفت

آن كه آيينه ي صبح و قدح لاله شكست
خاك شب در دهن سوسن آزاد گرفت

آه از شوخي چشم تو، كه خونريز فلك
ديد اين شيوه ي مردم كشي و ياد گرفت

منم و شمع دل سوخته، يارب مددي
كه دگرباره شب آشفته شد و باد گرفت

شعرم از ناله ي عشاق غم انگيزتر است
داد از آن زخمه كه ديگر ره بيداد گرفت

سايه ! ماكشته ي عشقيم، كه اين شيرين كار
مصلحت را، مدد از تيشه ي فرهاد گرفت