زنده ای، ای زنده تر از زندگی! در یادها

دسته گل ها دسته دسته می روند از یادها
گریه کن، ای آسمان! در مرگ طوفان زادها

سخت گمنامید، اما ای شقایق سیرتان!
کیسه می دوزند با نام شما، شیّادها

با شما هستم که فردا کاسه ی سرهایتان
خشت می گردد برای عافیت آبادها

غیر تکرار غریبی، هان، چه معنا می کنید؟
غربت خورشید را در آخرین خردادها

با تمام خویش نالیدم چو ابری بی قرار
گفتم: ای باران که می کوبی به طبل بادها!

هان، بکوب اما به آن عاشق ترین عاشق بگو:
زنده ای، ای زنده تر از زندگی! در یادها

مثل دریا ناله سر کن در شب طوفان و موج
هیچ چیز از ما نمی ماند، مگر فریادها