کو سلیمان که نگین گیرد از این هیچ کسان

پر طاووس فتاده است به دست مگسان
کو سلیمان که نگین گیرد از این هیچ کسان

دیوها دعوی اعجاز سلیمان دارند
مرغ پیغامبر ما شده اند این مگسان

روزگاری است که نان می برم از سنگدلان
دیرگاهی است که گل می خرم از خار و خسان

کعبه دور است و دل تشنه ام اسماعیل است
زمزمی، زمزمه ای، سوختم ای همْ نفسان

آفتابا شب ظلمانی ما را بشکن!
مهربانا مه خورشیدی ما را برسان!