می شد محمد حنفیه، سفیر سازمان ملل باشد
شاعر: علیرضا قزوه
۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۱ |
۲۰۸۵ |
۰
خلیفه نیستی
سلطان هم
فقط امام اول مظلومانی
و جای پنج سال
می شد که پنجاه سال حاکم باشی
می شد که شامات را
چون دندانی کند و پراکند
که سهم بچه های ابوسفیان باشد
و در امارت کوفه
کاری هم به ابن ملجم و قطام داد
می شد هر سال
به هند و پارس
به چین و ماچین دعوت شد
سلطان روم
به افتخار حضورت برپاکند
چیزی شبیه همین ضیافت های شام
در تالارهای آینه و مرمر
پشت درهای بسته
می شد حسین(ع) و حسن(ع) را با خود همراه کرد
یکی مشاور اعظم
یک وزیر خزانه داری کل
می شد کاری کرد
که جعده هم مشاورت امور بانوان را عهده دار باشد
یا کاره ای که زهر نریزد
یا نه
حکومت ایران هم می شد که سهم حسن(ع) باشد
حکومت عراق، سهم حسین(ع)
حتی عقیل را می شد سه چهار سالی
با حقوق ارزی آن روز
به اندلس فرستاد
می شد محمد حنفیه
سفیر سازمان ملل باشد
مانند این پسرخاله ها که تا هنوز و تا همیشه سفیرند!
می شد کنار رود فرات
کاخی سبز ساخت
برای تابستان ها
سری به بغداد زد
بر بالای کوه ابوقبیس
کاخی سپید داشت
چیزی شبیه کاخ سعد آباد
شبیه کاخ ملک فهد
کاخی بلندتر از خانه ی خدا
می شد که بعد خود
به فکر پادشاهی فرزندان بود
مثل همین ملک حسین و ملک حسن
مثل همین حیدر علی اف
و اف بر این دنیا...
می شد امام علی(ع) بود و
با تمام جهان ارتباط داشت
مثل همین امام علی رحمانف
می شد با خانم رایس دست داد
می شد انبان خویش را پر کرد
از شیر مرغ و جان آدمیزاد
از وعده و وعید
و افطاری داد از بیت المال
جامه های اطلس و ابریشم پوشید
با میمون و سگ بازی کرد
رقاصه های روم را دعوت کرد
با چشم بندی و آتش بازی
شب را به صبح رساند
در برج های دوبی سهمی داشت
در بازار بورس دستی...
نشست بالای تختی و
کلاهی از مروارید و زر بر سر گذاشت
یا دست کم
هر روز یک اسب پیش کش قبول کرد
یک شمشیر مرصع
که نام تو بر آن حک شده باشد
این تحفه ها از هند است
آن جامه ها از روم
این فرش های ابریشمین از ایران...
جشنی بگیر
بگو که شاعران قصیده بخوانند
شب را زود بخواب
که کاترینا و سونامی در راه است
برای کندن چاه
به بردگان سیاه فرمان بده
به شرکت های چند ملیتی
برای بردن نان فرصت نیست
این را به سازمان غله و نان بسپار!
این وقت شب
نشسته ای و به من لبخند می زنی
می دانم
این گونه شعرها خوب نیستند
اما مولای من!
آن کفش های وصله دار هم
مناسب پای حضرت حاکم نیستند!