این دل ما تنگه اگه براتون
میدونیه واسه برو بیاتون
دستای مهربون کی شبارو
گره زده به زلف ماجراتون
شبا که خورشیدم دلش می گیره
می خزه آهسته زیر عباتون
ما که از اول نبودیم غریبه
با غم و غصه های آشناتون
به چاه سینه های ما می ریزه
هق هق گریه های بی صداتون
دستای خالی مونو هی گرفتیم
مثل پیاله زیر هل اتاتون
سر می ره از ظرفای کوچیک ما
محبت شما و بچه هاتون
امام پیشونی سفیدا شدن
چقدر میاد به چشمای سیاتون
تخت خلافت شما رو عرشه
کی می تونه بیاد بشینه جاتون
حکومت آخرتو گرفتید
دنیا بمونه واسه دشمناتون
هر چی دویدیم نرسیدیم آقا
به انتها که نه، به ابتداتون