می بینمت به روشنی آفتاب ها
قرآن شرحه شرحه ی هر شام خواب ها!
گیجند از تلاطم خون تو رودها
مستند از تلفّظ نامت شراب ها
هرشب، بر این صحیفه ی گسترده تا ابد
سرگرم مشق نام بلندت شهاب ها
آن پرسشی که ظهر عطش بر لبت شکفت
همواره می خروشد و دارد جواب ها
بر روی خاک تب زده از شرم جاری اند
بعد از تو، آبرو که ندارند آب ها
رؤیایشان به کام عطش آب گشتن است
برهم زده ست حلق تو خواب سراب ها
دل ها کتیبه های عطش نامه ی تواند
ناممکن است شعله ی خون در کتاب ها
تنها دو واژه، «خون خداوند»، شرح توست
مستغنی است وصف تو از پیچ و تاب ها