اشک های زیر بارانیم ما

بی صدا، آهسته، پنهانیم ما
اشک های زیر بارانیم ما

فاش می سوزیم امّا درسکوت
شمعی از شام غریبانیم ما

اشک از قبل ولادت ریختیم
چارده قرن است گریانیم ما...

زلف می افشاند روی نی کسی
باد می آمد... پریشانیم ما

غیر نام او ز ما چیزی مپرس
غیر نام او نمی دانیم ما

سعدی طالع ببین، این تاج را
بندگان خیل سلطانیم ما...

_{با حذف ابیات}