از ساحل تو آب عطشناک می‌رود

تا دست بسته باز کنی مشت آب را
داغت شکست هفت کمر پشت آب را

نقش هزار زلزله بر شط پدید شد
تا ریختی به روی زمین مشت آب را

دستت به آب لب نزد و لب به آب ، دست
حیران نهاده‌ای به لب، انگشت آب را

از ساحل تو آب عطشناک می‌رود
در حسرت لب تو طمع کشت آب را

با آب دست و پنجه کمی نرم کرده، سخت
مالیده‌ای به خاکِ ادب پشت آب را