به چاه ریخت صدای تو، ناله پیدا شد

دوید خون تو در خاک، لاله پیدا شد
به چاه ریخت صدای تو، ناله پیدا شد

گل همیشه بهارِ محمدی چو شکفت
ز شرم، لاله عرق کرد، ژاله پیدا شد

شراب و ساقی و میخانه بود و ظرف نبود
همین که دور تو آمد، پیاله پیدا شد

شرابِ خانگیِ سال های سال سکوت
خروش کرد، میِ پنج ساله پیدا شد

ز شرمِ سوختنِ آن سلاله ی خورشید
به گردِ آینه ی ماه، هاله پیدا شد

دلا، به دامنِ این اتصال سبزآویز
که هر چه آینه از این سلاله پیدا شد