از جوهره ی علقمه پُر کن قلم ات را

یا حضرت عباس! بگو محتشم ات را
از جوهره ی علقمه پُر کن قلم ات را

 جاری شود از دامنه اش چشمه ای از خون
بر دوش بگیرد اگر الوند غم ات را

یک دست تو در آتش و یک دست تو بر آب
دندان به جگر گیر و به پا کن علم ات را

آنجا که علی اصغر شش ماهه شهید است
شاعر یله کن قافیه ی درد و غم ات را

بی نیزه و بی اسب بماناد؛ که بی دست
چون باد بر آشوب که دشمن همه بید است

بگذار گشایشگرِ این واقعه باشی
بر علقمه قفلی است و دست تو کلید است

ابروی ترک خورده ی عباس...خدایا
شقّ القمر از لشکر ابلیس بعید است

بر نیزه سر توست که افراشته گردن؟
یا سرخ ترین سوره ی قرآن مجید است؟

روزی که سر از ساقه ی هر نیزه بروید
در مکتب عشاق عزایی است که عید است