"ِ"
از ابراهیم تا عام الفیل
از اسماعیل تا زمزم
سقایة الحاجّ ِ وَ عمارة المسجد الحرام برازندۀ توست
ای سنگ صبور عدالت!
ای پدر مظلومیت!
شعب ابی طالب چه زود به گودال قتلگاه رسید
تنهایی داستان غریبی است
قالَ جعفر بن محمّد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب یعنی
چارده قرن است هیچ محدّثی بی نام تو حدیث نخوانده است
ای پدر شیر خدا!
ای پدر هل أتی!
ای بابِ باب الله !
نمی شود از تو آغاز کرد و به علی نرسید
چه کسی شنیده است که قطره ای دریا بپرود
ای عمران!
ای از تبار طور!
موسای تو هارون محمّد است
هستی به مصطفی می نازد و مصطفی به عمو
روزِ وانفسا اگر شفاعت تو پیش قدم شود دیوارهای دوزخ فرو خواهد ریخت
ای شجاع شجاعان!
ای سردار پیران مجاهد !
جعفرطیار بلند پرکشیدن را و حمزه جگرداری را از تو آموخته است
سالی که تو نباشی سال غم است
ای مؤمن آل فرعون!
ای قصۀ اصحاب کهف!
تو از ابتدا ابوالمرتضی بودی
تقیّه نام تو را ابوطالب گذاشت
ای مست مستور!
دینداری مخفیانۀ تو شریعت خدا را آشکار کرد
ابنُ الخلیل!
ضربۀ پنهانی تبر بت شکنی که از پدرت ابراهیم به ارث برده بودی
از سیلی آشکار حمزه به ابوجهل
دندان های پوسیدۀ ابوسفیان را بیشتر به هم فشرد
هیهات که قوم بی علی به حج رفته
از ترس ذوالفقار پسر
ایمان پدر را نشانه رفته اند
مگر مولود کعبه فرزند نو نیست؟
پدر عدالت بودن جرم کمی نیست
فاطمه پرپرشد
چون همسر علی بود
حسن و حسین چون پسرانش
پدر عدالت بودن آری جرم کمی نیست
از مناقبِ اِبن شهرآشوب تا الغدیر امینی
از قاضی نور الله شوشتری تا سلطان الواعظین شیرازی
متواتر از ایمان تو نوشتند
شهادتین را تو به من بیاموز
ای دیوان ایمان!
اگر تو نا مسلمانی پس ما که ایم؟
پسر برادرت از اینهمه ناسزا خسته است
ای بلاغت مبین! ای چکامۀ مطنطن!
شعری بخوان قصیده تر از پیش
آی پدران جهل!
آی پدران آتش!
تبّت یدا!
بیهوده نگردید
که تا قیام قیامت کافرتر از ابوطالب به کفرتان نخواهید یافت