دامن سبز قبایش به کفم باید و نیست

دامن سبز قبایش به کفم باید و نیست
پیش پایش گل اشک شعفم باید و نیست

هر شب از ذکر دل انگیز و خوشش تا دم صبح
سینه ای هم نفس چنگ و دفم باید و نیست

من که با فطرت مشتاق اویس آمده ام
عشق بازی و سلوک سلفم باید و نیست

هر شب و روز بسان سحر سبز ظهور
جلوه غیبی اش از هر طرفم باید و نیست

عاشقان رخ خوبش به تمنا رفتند
جا در این قافله در صدر صفم باید و نیست

در بیابان بلاخیز و خطر جوش طلب
گوش دل بر جرس لاتخفم باید و نیست

هر دم از ذوق شهادت به رکابش، شوقی
چون شهیدان بیابان طفم باید و نیست