اگر کلید شبستان عمر دستم بود

منم همان که به غم ها امان نمی دادم
به هیچ قید مکانی، زمان نمی دادم

همیشه جیب من از سنگریزه ها پر بود
اگرچه مشت خودم را نشان نمی دادم

برای چیدن یک سیب سرخ از شاخه
هزار بار دلم را تکان نمی دادم

همیشه مادرم از غول کوچه ها می گفت
اگرچه گوش به این داستان نمی دادم

به ضرب زور مرا راهی دبستان کرد
ولی چه می شد اگر امتحان نمی دادم

که چند سال به عنوان زندگی کردن
هزار مرتبه هر روز جان نمی دادم

اگر کلید شبستان عمر دستم بود
طلای نابم را رایگان نمی دادم