و قطره های خون تو شد لاک ناخنش

این تاپ تاپِ طبل که در دسته ی عزاست
گویا صدای قلب اسیران کربلاست

و سنج ها به حالت دست یزید در
تشویق آشکار سپاه اجنه هاست

یک دست آهنی زده بیرون از آستین
آن بازوی بریده شده، دستِ بر قضاست

زنجیر می زنیم که یادآوری کنیم:
زنجیرها نماد همان تازیانه هاست

بر سینه می زنیم بگوییم جای تو
یک جای امن، سمت چپ سینه قلب ماست

حاصل، ظروف نذری یکبار مصرف است
که توی راه ریخته از این بر و بیاست

و این بلندگو که تو را داد می زند
در مشق شهرت است بگویند خوش صداست

موهای رنگ کرده ی آن زن، چه سوزناک
مانند آتشی است که در خیمه ها به پاست

و قطره های خون تو شد لاک ناخنش*
این سوء استفاده از آن خون پر بهاست

هر ساله جمعیت به تماشای سوگ تو
خود را گذاشته به نمایش هر آن چه خواست




*خونی که از جراحت این گل چکیده است/ سرخاب می کنید و به رخسار می کشید(سارا کاویانی)