مرا بر گلیم علی(ع) می نشانی...؟

تو ای سبز گسترده ی آسمانی
همانند شور غزل، ناگهانی

که روییده بر دست هایت تبسم
و گل کرده در سفره ات مهربانی

دلم دستمالی است پیچیده در خود
غمی کهنه با بغض های نهانی

دلم مهربان و زمینی است، اما
دل توست گسترده و آسمانی

تو ای خانه ی کاگلی یک شب آیا
مرا بر گلیم علی(ع) می نشانی...؟