از مسند اشراف بالاتر حصیری ست

در گوشه ای از خلوتم سجاده پهن است
در گوشه ی دیگر بساط باده پهن است

یک سو کتاب شعر و یک سو دفتر شعر
یک مشت مضمون روی میزی ساده پهن است

همواره در این خانه ی پر رفت و آمد
یک سفره برکت، حاضر و اماده پهن است

گفتی اتاقم تنگ و تاریک است آری
تا بی کران اما برایم جاده پهن است

از مسند اشراف بالاتر حصیری ست
که زیر پای مردم آزاده پهن است

وقت اذان شد، گفتگو کافی ست برخیز
هم مهر تربت هست هم سجاده پهن است